Μερικά από τα συμπτώματα που παρουσιάζουν οι ενήλικες με ΔΕΠΥ είναι:
Διάσπαση προσοχής
- Συχνά λάθη στη δουλειά γιατί δεν ελέγχουν ξανά αυτά που έκαναν.
- Δυσκολία να ολοκληρώσουν μια δουλειά επειδή χάνουν το ενδιαφέρον τους.
- Δυσκολία να παρακολουθήσουν μια συζήτηση.
- Αφηρημάδα.
- Ξεχνούν και αμελούν να ολοκληρώσουν τις υποχρεώσεις τους.
- Αναβάλλουν τα πάντα
Υπερκινητικότητα/παρορμητικότητα
- Δεν μπορούν να κάτσουν σε μια θέση.
- Αλλάζουν συνεχώς στάση.
- Αδυνατούν να περιμένουν σε ουρά.
- Μιλούν υπερβολικά.
- Συχνά διακόπτουν τους άλλους.
- Είναι συνεχώς σε εγρήγορση.
- Είναι ανυπόμονοι.
- Συχνά λενε κάτι χωρίς να το έχουν σκεφτεί και μετά το μετανιώνουν.
- Τους εκνευρίζουν οι αργοί άνθρωποι.
Άλλα συμπτώματα είναι η χαμηλή αυτοεκτίμηση λόγω αποτυχιών, οι εκρήξεις θυμού, οι έντονες συναισθηματικές μεταπτώσεις, η παραβατική οδηγική συμπεριφορά ή και αγορές που αμέσως μετανιώνουν. Επιπλέον, εμφανίζουν πτωχές οργανωτικές δεξιότητες και δυσκολίες διαχείρισης του χρόνου και των οικονομικών τους.
Οι ενήλικες βιώνουν την υπερκινητικότητα ως ένα εσωτερικό συναίσθημα ανησυχίας, αδυναμίας να ηρεμήσουν καθώς και με υπερβολική φλυαρία, ενώ η απροσεξία και η παρορμητικότητα τους ακολουθούν σε μεγάλο βαθμό σε όλη τους τη ζωή.
Οι ενήλικες με ΔΕΠΥ έχουν περισσότερες πιθανότητες να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους, να απολυθούν από την εργασία τους και να έχουν κακές σχέσεις στην προσωπική, κοινωνική και επαγγελματική τους ζωή. Επαγγελματικά προτιμούν δουλειές με κίνηση και δράση και ελκύονται από εκείνες που έχουν στοιχεία διέγερσης και κινδύνου, όπως επιχειρηματικές δραστηριότητες. Συχνά αλλάζουν επαγγέλματα μέχρι να βρουν αυτό που τους ευχαριστεί περισσότερο. Όσον αφορά την προσωπική τους ζωή, συχνά έχουν συζυγικά προβλήματα, ασταθείς σχέσεις, διαζύγια κτλ.
Επιπλέον, ενήλικες με ΔΕΠΥ εμφανίζουν υψηλότερα επίπεδα άγχους και κατάθλιψης, αυξημένο κίνδυνο κακής σωματικής υγείας, σοβαρών τροχαίων και άλλων ατυχημάτων λόγω απροσεξίας, καθώς επίσης και εθισμό σε οθόνες όπως τηλεόραση ή υπολογιστής ή εθισμό σε εξαρτησιογόνες ουσίες, κάπνισμα, αλκοόλ ή τζόγο.
Τα συμπτώματα πρέπει να επιμένουν για τουλάχιστον 6 μήνες, να έχουν ξεκινήσει πριν την ηλικία των 12 ετών και να παρουσιάζονται σε πολλούς τομείς της ζωής. Τέλος ο ψυχίατρος είναι σημαντικό να αξιολογήσει τον ασθενή και για άλλες διαταραχές, ώστε μέσω της διαφοροδιάγνωσης να καταλήξει στη διάγνωση της ΔΕΠΥ.
Βασικό βήμα προς την αντιμετώπιση της ΔΕΠΥ είναι η αναγνώριση και η αποδοχή του προβλήματος, της οποίας η διάγνωση γίνεται μόνο από ψυχίατρο. Είναι σημαντικό ο ασθενής να νιώσει απενοχοποιημένος και η οικογένειά του να αντιληφθεί την ιδιαιτερότητα της κατάστασης και να εκπαιδευτεί στο πώς μπορεί να τον καταλάβει και να τον βοηθήσει.
