Το θέατρο στην εκπαίδευση (Drama in Education/DIE) είναι μια παιδαγωγική διαδικασία που ενισχύει την προσωπική και κοινωνική ανάπτυξη των παιδιών προσχολικής και σχολικής ηλικίας, χρησιμοποιώντας τεχνικές θεάτρου.
Μέσα απο τη μίμηση, το συμβολικό παιχνίδι και τη διάδραση, τα παιδιά μαθαίνουν να διατυπώνουν τη σκέψη τους, να ελέγχουν τις πράξεις τους και να διαχειρίζονται τις αντιδράσεις και τα συναισθήματα που προκαλούνται. Το θέατρο στην εκπαίδευση μάς δίνει τη δυνατότητα να δημιουργήσουμε ένα φανταστικό περιβάλλον μέσα στο οποίο τα παιδιά καλούνται να αντιδράσουν «εδώ και τώρα» και κάθε τους πράξη επηρεάζει την εξέλιξη της ιστορίας.
Στο θέατρο στην εκπαίδευση δεν υπάρχει καλύτερος ή χειρότερος, νικητής ή ηττημένος. Είναι ένα ασφαλές περιβάλλον μέσα στο οποίο τα παιδιά μαθαίνουν να διαχειρίζονται τα συναισθήματα τους και ενθαρρύνονται ώστε να συμμετέχουν ενεργά στην εκπαιδευτική διαδικασία.
Το θέατρο στην εκπαίδευση μας δίνει τη δυνατότητα να προσεγγίσουμε πολύπλοκες μαθησιακές δυσκολίες που είτε συνδέονται με το συναισθηματικό κόσμο των παιδιών είτε και με το γνωσιακό αντικείμενο.
Αυτό όμως που το κάνει να ξεχωρίζει είναι πως τα παιδιά το αντιλαμβάνονται ως «παιχνίδι» και συμμετέχουν διασκεδάζοντας.
Τα βασικά στάδια ανάπτυξης του θεάτρου αυτού είναι τρία: Στο πρώτο στάδιο δημιουργούμε μια ιστορία μέσα στην οποία το παιδί χτίζει την εμπιστοσύνη του και επενδύει συναισθηματικά. Η «ιστορία» δεν είναι μια οποιαδήποτε ιστορία αλλά γίνεται η δική του ιστορία που το αφορά άμεσα. Στο δεύτερο στάδιο παρουσιάζουμε ένα πρόβλημα που χρειάζεται μια άμεση λύση. Στο τρίτο στάδιο το παιδί καλείται να βοηθήσει στη λύση του προβλήματος.
Σε κάθε ένα από τα τρία στάδια ο παιδαγωγός χρησιμοποιεί θεατρικές τεχνικές όπως: Δημιουργία ρόλων και χαρακτήρων, επινόηση φανταστικών τόπων, εικόνων και καταστάσεων, χρήση κουστουμιών, σκηνικών αντικειμένων και παιχνιδιών, αλλά και περιορισμών και εμποδίων. Κατά τη διάρκεια της ιστορίας ο παιδαγωγός αλλάζει ρόλους ανάλογα με την περίσταση και τις ανάγκες της ιστορίας, παρακινεί την εξέλιξή της, υποστηρίζει και διευκολύνει τη συνεργασία των παιδιών, αξιολογεί τις σκέψεις, τις αποφάσεις και τις πράξεις των παιδιών και αναλόγως επαναπροσδιορίζει τους στόχους και τις συνθήκες επίτευξής τους.
Τα θέατρο στην εκπαίδευση έχει πρωτίστως ψυχαγωγικό χαρακτήρα. Ωστόσο, βασικός στόχος του είναι η καλλιέργεια των κοινωνικών δεξιοτήτων, της ψυχοκινητικής έκφρασης, του ομαδικού πνεύματος, της ενίσχυσης της φαντασίας, της ενσυναίσθησης, των εκφραστικών μέσων και της αυτοπεποίθησης των παιδιών μέσα από τη διασκέδαση και το παιχνίδι.
Το θέατρο στην εκπαίδευση συγκαταλέγεται ανάμεσα στις πλέον επιτυχημένες παιδαγωγικές διαδικασίες των τελευταίων ετών κερδίζοντας ολοένα και περισσότερους υποστηρικτές σε όλο τον κόσμο.
