βραχύς χαλινός γλώσσα παιδιά

Ο χαλινός βρίσκεται κάτω από τη γλώσσα και υπάρχει φυσιολογικά σε όλους τους ανθρώπους. Αν δώσετε στο παιδί σας να γλείψει ένα παγωτό ή ένα γλειφιτζούρι και παρατηρήσετε ότι δυσκολεύεται, τότε είναι πιθανό να έχει βραχύ χαλινό. Σε ορισμένα παιδιά όμως είναι πιο κοντός και παχύς εμποδίζοντας έτσι τη κίνηση της γλώσσας, κάτι το οποίο προκαλεί δυσκολίες στον θηλασμό, στη σίτιση με μπιμπερό και στην άρθρωση του λόγου.

Αυτή η ιδιομορφία χαρακτηρίζεται ως αγκυλογλωσσία. Η γλώσσα, λοιπόν, δεν έχει δυνατότητα προβολής προς τα έξω και ανύψωσης προς τον ουρανίσκο, δεν μπορεί να ακουμπήσει τα πάνω ούλα, δεν κινείται δεξιά και αριστερά με ευχέρεια καθώς επίσης στο μπροστινό της μέρος κάνει μια εντομή που θυμίζει το γράμμα <γ>. Τέλος, υπάρχουν περιπτώσεις που το παιδί δεν μπορεί να κινήσει καθόλου την γλώσσα του.

Η αγκυλογλωσσία έχει και άλλα χαρακτηριστικά, όπως: εγκοπή σχήματος V στη άκρη της γλώσσας (σε σχήμα καρδιάς), επίπεδη ή τετράγωνη άκρη της γλώσσας όταν εκτείνεται, αντί μυτερή, κενό μεταξύ των μπροστινών δοντιών στην κάτω γνάθο αλλά και προσωρινό άσπρισμα του γλωσσικού χαλινού, όταν τεντώνεται η γλώσσα προς τα πάνω ή προς τα έξω.

Αρχικά, ας μιλήσουμε για την περίπτωση των νεογέννητων. Ένα μωρό με βραχύ χαλινό μπορεί να έχει δυσκολία στη σίτιση είτε από το μπιμπερό είτε στο θηλασμό και ως εκ τούτου να μην παίρνει επαρκές βάρος, άλλα μπορεί να καταστήσει επώδυνο για την μητέρα το θηλασμό. Πιο συγκεκριμένα, η γλώσσα λόγω περιορισμένης κίνησης δεν συμπιέζει ολόκληρη την επιφάνεια του στήθους για να παραχθεί αρκετή ποσότητα γάλακτος.

Στα νήπια ο βραχύς χαλινός δυσκολεύει τον λόγο, καθώς η γλώσσα δεν έχει τη δυνατότητα όλων των απαραίτητων κινήσεων για τη σωστή εκφορά του λόγου και ιδιαιτέρως κάποιων συμφώνων, αλλά και ενδέχεται να επηρεάσει και την συμπεριφορά του παιδιού. Η αγκυλογλωσσία δεν “χαλαρώνει” με την πάροδο του χρόνου για να επιτρέψει στη γλώσσα να κινείται ελεύθερη για το φαγητό και την ομιλία. Εκτός από την αδυναμία να μασήσουν στερεές τροφές κατάλληλες για την ηλικία τους, μπορεί να εμφανίσουν τάση προς εμετό ή πνιγμό, επιμονή κατανάλωσης συγκεκριμένων τροφών, εμφάνιση οδοντικών προβλημάτων λόγω περιορισμένης δυνατότητας γλωσσικών κινήσεων, μη καλή αντίληψη-αίσθηση της στοματικής κοιλότητας, λανθασμένες συνήθειες στην ομιλία που πρέπει να διορθωθούν, αλλά και χαμηλή αυτοπεποίθηση.

Οι ενήλικες από την άλλη μπορεί να παρουσιάσουν αδυναμία να ανοίξουν το στόμα τους, επηρεάζοντας έτσι σε μεγάλο βαθμό την ομιλία και τις διατροφικές τους συνήθειες, αδυναμία να μιλήσουν με σαφήνεια, όταν μιλούν γρήγορα, δυνατά ή απαλά, εμφανίζουν χτύπημα και πόνο στην άνω και κάτω γνάθο, ημικρανίες, προεξοχή της κάτω σιαγόνας, κατώτερος προγναθισμός, επιδράσεις σε κοινωνικές καταστάσεις, φαγητό, φιλιά, σχέσεις, παρουσιάζουν συχνά ουλίτιδα, αυξημένη ανάγκη για σφραγίσματα και εξαγωγές, ευαισθησία για την προσωπική εμφάνιση.

Αναφερόμενοι στην ομιλία των παιδιών και των ενηλίκων θα πρέπει να αναφερθεί ότι στη προσπάθεια τους να μιλήσουν και να γίνουν κατανοητοί δημιουργούν ένα μικρό άνοιγμα στο στόμα τους, έτσι ώστε να μπορούν να κάνουν τις γλωσσικές επαφές που χρειάζονται για την εκφορά των συμφώνων.

Σχεδόν όλοι με την πάροδο του χρόνου έχουν πολύ καλή αντίληψη των φθόγγων, αλλά αρθρώνουν λανθασμένα. Μεγαλύτερη δυσκολία παρουσιάζουν στο φώνημα /λ/ που το αρθρώνουν συνήθως με τη ράχη της γλώσσας γιατί δεν καταφέρνουν να την ανυψώσουν, με το φώνημα /ρ/, καθώς και την άρθρωση φωνημάτων όπως είναι το /δ/, /θ/ λόγω αδυναμίας προβολής της γλώσσας προς τα έξω. Γενικότερα οι γρήγορες αλληλοδιαδοχικές κινήσεις της γλώσσας είναι κάτι που δυσκολεύει τα άτομα με κοντό χαλινό.

Υπάρχουν περιπτώσεις που το άτομο χρειάζεται να υποβληθεί σε μια μικρή χειρουργική επέμβαση, που ονομάζεται frenectomy-frenotomy – frenuloplasty (κόψιμο χαλινού), για να απελευθερωθεί η γλώσσα. Οι γονείς θα πρέπει να απευθύνονται σε έναν ειδικό ΩΡΛ, Οδοντίατρο, Γναθοχειρουργό, Παιδοχειρουργό, Σύμβουλο θηλασμού, Παθολόγο λόγου και ομιλίας. Η χειρουργική επέμβαση μπορεί να βελτιώσει σημαντικά την ποιότητα της ζωής του παιδιού. Όταν αυτό κρίνεται απαραίτητο πρέπει να γίνεται όσο το δυνατόν νωρίτερα, ώστε το παιδί να μην αναπτύξει “compensatorypatterns” (αντισταθμιστικά) πρότυπα στην ομιλία, στην σίτιση και στην ανάπτυξη δεξιοτήτων.

Στη νεογνική και πρώτη βρεφική περίοδο (μέχρι 10-12 μηνών περίπου) η αποκατάσταση, δηλαδή η διατομή του χαλινού είναι πολύ απλή και δεν χρειάζεται γενική αναισθησία αλλά μόνο ψεκασμό με τοπικό αναισθητικό. Καλό θα ήταν να γίνει η διατομή πριν κλείσει τους 6 μήνες. Τέλος, οι παιδίατροι και οι γονείς οφείλουν να είναι ενημερωμένοι πάνω στο θέμα αυτό, καθώς οι επιπλοκές είναι ελάχιστες, ωστόσο τα οφέλη ιδιαίτερα σημαντικά.

Μετά τη διατομή του χαλινού, το παιδί επιστρέφει άμεσα στο σπίτι και στις δραστηριότητές του. Συστήνεται για λίγες μέρες η αποφυγή ζεστών υγρών και ζεστών γευμάτων καθώς επίσης και αλμυρής ή ξινής τροφής που θα μπορούσε να ερεθίσει την περιοχή.

Βραχύς χαλινός και επιπτώσεις στη ζωή βρεφών, νηπίων και ενηλίκων

λογοθεραπεία αθήνα, λογοθεραπευτές κατοίκον

Written by 

Αφήστε μια απάντηση