Λίγα λόγια για τη ΔΕΠΥ
Η ΔΕΠΥ είναι μια νευροαναπτυξιακή διαταραχή που μπορεί να προκαλέσει διάσπαση της προσοχής, υπερκινητικότητα και παρορμητικότητα. Η Διαταραχή Ελλειματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) – διεθνώς Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) – είναι μία από τις συχνότερες νευροβιολογικές διαταραχές της παιδικής ηλικίας, η οποία συνεχίζεται κατά ένα σημαντικό ποσοστό και στην ενήλικη ζωή. Εμφανίζεται στο 5-7% του μαθητικού πληθυσμού με σχέση συνήθως 3:1 υπέρ των αγοριών.
Τα συμπτώματά της μπορεί κανείς να τα διακρίνει από πολύ μικρή ηλικία, από 3 ετών κιόλας, και γίνονται ακόμη πιο εμφανή όταν το παιδί ξεκινά να πηγαίνει σχολείο. Η ΔΕΠΥ μπορεί να συνυπάρχει και με άλλες ασθένειες όπως οι αγχώδεις διαταραχές, οι μαθησιακές δυσκολίες, οι συναισθηματικές διαταραχές.
Τα αίτια πρόκλησης της ΔΕΠΥ δεν είναι σαφώς καθορισμένα. Ωστόσο, φαίνεται να εμφανίζεται συχνότερα στα μέλη ίδιων οικογενειών, γεγονός που σημαίνει ότι πιθανόν υπάρχουν γενετικοί παράγοντες που επηρεάζουν τη νόσο. Άλλοι παράγοντες είναι περιβαλλοντικοί ή διαταραχές στο κεντρικό νευρικό σύστημα του παιδιού. Η ΔΕΠΥ είναι ως ένα βαθμό κληρονομική. Το 76% των παιδιών με ΔΕΠΥ έχουν συνήθως ένα συγγενή με αυτήν τη διαταραχή.
Ο εγκέφαλος των παιδιών με ΔΕΠΥ παρουσιάζει διαφορές από εκείνον των συνομηλίκων τους στη δομή, το μεταβολισμό και τη λειτουργία συγκεκριμένων περιοχών. Επιπλέον, η πρόωρη γέννηση, το κάπνισμα, η χρήση αλκοόλ και το υπερβολικό στρες κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, ο εγκεφαλικός τραυματισμός ή η έκθεση σε τοξικές ουσίες μπορούν να συμβάλλουν στην ανάπτυξη της ΔΕΠΥ.
Τα χαρακτηριστικά συμπτώματα της ΔΕΠΥ θεωρούνται τόσο κοινά στην παιδική ηλικία, που συχνά η διάγνωση παραβλέπεται, ενώ σε πολλές περιπτώσεις τα προβήματα που η ίδια η ΔΕΠΥ προκαλεί στη συμπεριφορά, στην κοινωνική προσαρογή ή στη σχολική απόδοση, αποδίδονται σε άλλες καταστάσεις που μπορεί να συνυπάρχουν. Έτσι η ΔΕΠΥ παραμένει συχνά αδιάγνωστη ή εσφαλμένα διαγνωσμένη.
Συμπτώματα διάσπασης προσοχής:
- Αδυναμία να μείνει συγκεντρωμένος σε μια δραστηριότητα/ένα μάθημα.
- Δεν ακούει όταν του μιλάνε, ακόμη και αν απευθύνονται απευθείας σε εκείνον.
- Δεν μπορεί να ολοκληρώσει μια δουλειά που πρέπει να κάνει και δεν μπορεί να ακολουθήσει οδηγίες.
- Αδυνατεί να οργανώσει δραστηριότητες και εργασίες.
- Αποφεύγει να κάνει πράγματα που απαιτούν συγκέντρωση π.χ. διάβασμα στο σπίτι.
- Χάνει συνεχώς πράγματα που χρειάζονται για να κάνει μια εργασία π.χ. μολύβια, σημειώσεις, ακόμη και παιχνίδια.
- Αποσπάται εύκολα.
- Ξεχνά να κάνει τις εργασίες που πρέπει.
- Συμπτώματα υπερκινητικότητας/παρορμητικότητας.
- Κινείται νευρικά ή στριφογυρίζει στο κάθισμά του.
- Δυσκολεύεται να κάτσει καθιστός στην αίθουσα ή σε άλλες δραστηριότητες.
- Θέλει να είναι συνεχώς σε κίνηση.
- Γυρίζει γύρω γύρω ή σκαρφαλώνει σε περιστάσεις που δεν αρμόζει.
- Δεν μπορεί να ολοκληρώσει μια δραστηριότητα ήσυχα.
- Μιλάει υπερβολικά πολύ.
- Διακόπτει όταν μιλάει κάποιος άλλος.
- Δυσκολεύεται να περιμένει να έρθει η σειρά του.
- Εισβάλλει στη συζήτηση και στα παιχνίδια άλλων ή τους διακόπτει.
- Δεν έχει αίσθηση του κινδύνου.
Για να τεθεί η διάγνωση θα πρέπει να πληρούνται τουλάχιστον 6 από τα κριτήρια που έχει θέσει ο ΠΟΥ από μία τουλάχιστον κατηγορία, είτε υπερκινητικότητα/παρορμητικότητα είτε διάσπαση προσοχής.
υπηρεσίες λογοθεραπείας αθήνα
